Ruimtevaart podcast transcript s01e08 - 40 jaar Voyager-1
Dit was het geluid waarmee wetenschappers konden uitleggen aan het algemeen publiek dat het Voyager-1 ruimteschip het zonnestelsel in mei 2013 voorgoed had verlaten. Dit geluid is afgeleid van metingen aan electrische deeltjes in de ruimte door een instrument aan boord van het ruimteschip. De Voyager-1 bevond zich nu in de zogenoemde Heliopause. Een gebied waarbij de invloed van de zon gelijk is aan de invloed van de gezamenlijke rest van de kosmos.
Nu, op dit moment, we spreken eind augustus 2017, bevind Voyager-1 zich op een afstand van 140 Astronomische Eenheden vanaf de zon. Een astronomische eenheid staat gelijk aan de gemiddelde afstand van de Aarde naar de Zon, welke zo’n 150 miljoen km bedraagt. Ter referentie, de verre dwergplaneet Pluto bevindt zich op 40 Astronomische eenheden. Voyager-1 is dus al 3.5 keer zo ver van de zon als waar Pluto zijn rondjes draait. Als we nu ook communiceren met Voyager-1, want ja hij doet het nog steeds dankzij zijn kleine kernreactor, en Voyager 1 stuurt een signaal terug, dan zijn we bijna 2 dagen verder in de tijd
Immers, radiosignalen verplaatsen zich met de snelheid van het licht, een kleine 300.000 km/s.
Op 5 september 2017 is het 40 jaar geleden dat Voyager-1 is gelanceerd. Via zogeheten gravity swingshots langs de gasreuzen Jupiter & Saturnus, verkreeg Voyager-1 een duizelingwekkende snelheid van 17 km/s ten opzichte van de zon, van Amsterdam naar Rotterdam in 3.5 seconden dus. Op dit moment is de Voyager-1 het verst verwijderde door de mens gemaakte object. Door die gewaagde swingshots wist Voyager-1 zelfs de ruimtescheepjes Pioneer 10 en 11 in te halen, welke op gelijkwaardige routes waren gestuurd in 1972 en 1973. Ook wist Voyager-1 haar tweelingzus Voyager-2 in te halen, ook al was deze 16 dagen eerder gelanceerd. Voyager-2 werd echter op een andere route gestuurd. Anders dan Voyager-1 ging Voyager-2 wel langs de planeten Uranus en Neptunus. Deze route gaf Voyager-2 minder snelheid maar troefde Voyager-1 wel af met het aantal ontdekkingen in het zonnestelsel. Vele nieuwe manen bij de buitenplaneten werden ontdekt door Voyager-2.
Aan boord van beide Voyagers zijn gouden langspeelplaten bevestigd die het verhaal vertellen van en over onze planeet Aarde. Naast allerlei geluiden van vogels, babys en graafmachines zijn er ook gelukswensen in de vele talen die de Aarde rijk is. Hier is trouwens de gelukswens in het Nederlands, die nu dus ook met de Voyagers door het heelal suist:
Wilt U andere talen en de geluiden op de langspeelplaat eens terughoren, ga dan even naar mijn website www.eyeonorbit.com en klik op de link in de podcast transcript.
Nog iets wat ik me afvraag trouwens. Wie is de vrouw die de Nederlandse tekst heeft ingesproken in de zeventiger jaren en hoe is dat destijds tot stand gekomen? Als U het weet laat het me dan even weten.
(Update 30 augustus 2017: een trouwe en oplettende luisteraar attendeerde me op dit excellent stukje journalistiek van Motherboard. Het is dus de Nederlandse Amerikaanse Joan de Boer die in een elderly home in Ithaca, New York woont. Ik heb ooit haar man, Tobias de Boer ontmoet toen ik in 1997 een bezoek bracht aan Cornell University, de alma mater van van Carl Sagan).
(Update 30 augustus 2017: een trouwe en oplettende luisteraar attendeerde me op dit excellent stukje journalistiek van Motherboard. Het is dus de Nederlandse Amerikaanse Joan de Boer die in een elderly home in Ithaca, New York woont. Ik heb ooit haar man, Tobias de Boer ontmoet toen ik in 1997 een bezoek bracht aan Cornell University, de alma mater van van Carl Sagan).
Naast de belangrijke wetenschappelijke dimensie van de Voyagers, hebben ze dus ook een diep filosofische betekenis, onder meer door die langspeelplaten. Ook al zijn het gevoelloze robots, ze zijn daar nu wel in de diepte van het heelal als representanten van de Aardse mens. Een mens die het vacuum, de straling en de temperaturen van het heelal niet zou kunnen weerstaan en daarom robots stuurt. Toch is blijkbaar een menselijke drang om zich daar ook te manifesteren, ook al is het helemaal leeg en is de eerste mogelijke ontmoeting met een planeet bij een volgende ster pas over zo’n 40.000 jaar. Wij mensen maakten de Voyagers en leerden ze vliegen. Nu 40 jaar later kunnen zij ons iets leren. Doe eens gewoon de hartelijke groeten aan een alien, als je hem tegenkomt.
